عاشق راستین کیه؟

 بسیار دیده می شود که برخی با زبان های چرب و نرم به هر کسی که به خصوص از جنس مخالف باشد، می گویند: «من عاشقتم. قربونت برم. جانم فدات. بی تو می میرم. تو تنها ستاره بخت منی» و حتی تا آنجا پیش می روند که به طرف می گوید: «من می خوام با تو ازدواج کنم»؛ اما واقعیت امر را که بررسی کنید، متوجه می شوید، همین حرف ها را با صدها نفر دیگر هم زده است. با دورویی به یکی می گوید، فقط دلبسته و معشوق من تویی؛ اما دروغ می گوید. به چندین نفر دیگر همین طوری حرف زده است. نتیجه این کارها چیست؟ جز خیانت؟ بی وفایی؟ دوروی؟ حقه بازی؟ به آتش کشیدن زندگی و تمام هستی کسی؟

 راه درست چیست؟ من فکر می کنم، اگر این سؤال را از هرکسی بپرسی، با هر عقیده ای که باشد، پاسخ می دهد: «راه درست این است که هر کسی تنها به یک نفر دل ببندد و عشق بورزد و دنبال هرکسی راه نیافتد. به تعبیری مشرک و چند معشوقی نباشد که چند معشوقی عین خیانت و بی وفایی و حقه بازی و تلخ کامی است.»

من افزون بر چنین پاسخی مطلبی دارم و آن این است که ما در یک صورت می توانیم عاشق همه باشیم و در عین حال به خیانت و بی وفایی و تلخ کامی نیانجامد و آن این است که عاشق خدا بشویم که همه هستی ما متعلق به اوست. در این صورت عاشق همه مخلوقات خدا با هر عقیده ای و حتی عاشق طبیعت و گیاهان و حیوانات هم می شویم؛ بدون این که در عشق خودمان صادق نباشیم و هیچ گونه دورویی کرده باشیم و به کسی بی وفایی کنیم. راز این عشق این است که وقتی ما عاشق خدا شدیم، عاشق هم متعلقات خدا هم می شویم. مثل مادری که چون بچه اش را دوست دارد، لباس و کتاب و دفتر و قلم و نقاشی ها و دوستانش را هم دوست دارد.

آیا جز این است که هرچه هست، هستی اش به خودش تعلق ندارد؟ برای مثال آیا جز این است که ما بی اذن خودمان به دنیا آمدیم و بی اذن خودمان مریض می شویم و بی اذن خودمان می میریم؟ حتی مالک نفس کشیدن و ضربان قلب خودمان هم نیستیم. اگر نفسمان فرو برود و بالا نیاید، آیا ما می توانیم نفسمان را بالا بکشیم؟ آیا اگر ضربان قلبمان متوقف شود، ما می توانیم تلمبه قلبمان را به حرکت درآوریم.

پس تردید نداریم که یک کسی دیگر غبر از ما، ما را آفریده و تدبیر می کند. آیا آن کسی بی شعور مثل طبیعت و یا یک چیز مبهمی مثل روزگار است؟ یا آن با شعور است؟ تردیدی نمی توان داشت که یک بی شعور نمی تواند چیزهای منظم و قشنگ و ظریفی مانند موجودات این جهان را درست کند. خدا هم کسی جز همین هستی بخش و قادر و عالم مطلق حاکم بر جهان نیست.

من در ذیل سخن خود را با آیاتی از قرآن زینت می دهم که به گونه ای می تواند، به آن دو عاشق – یعنی عاشق دروغین و عاشق راستین – اشاره داشته باشد:

نظرهاي شما ( )

 (دوشنبه 85 بهمن 16 ساعت 6:44 صبح)